Uit de doeken
In deze diensten, op weg naar Pasen vertellen doeken en textiel het verhaal van Jezus: droogdoeken, handdoeken, theedoeken, lijkwaden, kledingstukken, luiers, zweetdoeken. Ze verbeelden de barmhartigheid van de liefde, zoals Paulus die omschrijft in het beroemde 1 Korintiers 13. De liefde die bescheiden is en verdraagzaam en niet zelfzuchtig en alles verdragend. Zoals die doek die steeds maar weer vuil weghaalt, die er altijd is om iets te bedekken of te verwarmen, om het leven mooier of draag’lijk te maken.

Op Goede vrijdag zal die doek besmeurd raken met bloed, zweet, tranen. Lijkwaden zullen zich daarna over de dode Jezus ontfermen en zaterdag met hem verblijven in de duisternis van het graf. En zondag is de doek voor eeuwig een herinnering die je helpt om verder te gaan. Zoals een kledingstuk van een geliefde dat je nooit zult wegdoen. We kijken in de vieringen naar kunst met textiel en voelen de troost van doeken.

Op de afbeelding zie je werk van: Salwa Jabli, een middeleeuwse graflegging, Veronica uit het atelier van Robert Campin, Verrijzenis van Joost Gevaert.